Copa, Copacabana y Isla del Sol
Door: Michelle joosten
Blijf op de hoogte en volg Michelle
08 Januari 2017 | Bolivia, Copacabana
Goedenavond,
Leuke reacties, groetjes terug van ons!!
Oma, van harte gefeliciteerd met uw 90e verjaardag, we bellen nog even straks!
Het sneeuwt in Holland, doe voorzichtig he!!
2 januari kwamen we 's avonds terug van de Machu Pichu en verbleven nog een nacht in Cusco. De volgende dag stond in teken van onze reisplanning aanscherpen. Het initiele plan was om naar Puno (titicacameer) te gaan maar we zaten eigenlijk al een aantal dagen te denken om naar Arequipa (Zuid Peru) te gaan. Dan konden we verder reizen naar San Pedro (Chili) en daar de ouders van Oskar ontmoeten en met hen verder reizen naar de Zoutvlaktes (Bolivia). Echter had Oskars vader die ochtend slecht nieuws gekregen over de gezondheid van een van zijn beste vrienden en daardoor hebben Oskars ouders hun 4 maanden durende reis door Zuid Amerika (tijdelijk) afgebroken en zijn ze terug naar Nederland gegaan.
Uiteraard heeft dit er ook bij ons ingehakt en zijn we heel de dag een beetje stilletjes onze reisplannen aan het aanpassen geweest. Uiteindelijk kwam het in een vogelvlucht en boekten we een nachtbus van Cusco naar Copacobana (Bolivia) aan het Titicaca meer. We kozen om niet in Puno te verblijven want na wat navraag bij de locals, begrepen we dat Copacabana veel leuker is.
De busreis deden we met Bolivia hop, een organisatie die een collega van mij had aangeraden, ze staan er bekend om dat ze je goed helpen bij de grensovergang. We vertrokken om 22:00u en om 5.30u kregen we ontbijt in Puno (pfff toen zagen we met eigen ogen dat het niet zo'n mooie stad was en waren we blij dat we verder zouden reizen).
Nog wel even een excursie naar de floating Islands gedaan, Uros eilanden. Dit zijn 100en eilanden van riet in het Titicacameer. De inheemse bevolking woont daar in huizen van riet, ze hebben boten van riet, alles van riet, dus ook souvenirs van riet. Op een gegeven moment zaten Oskar en ik te staren en dachten we: zou dit allemaal wel echt zijn? Het kan toch niet zo zijn dat die mensen echt zo willen leven? Zou dit misschien allemaal opgezet zijn voor de tourist? Beetje weird was het wel. We komen er waarschijnlijk nooit achter...
Wat ik wel weet dat echt is, is die fantastische omgeving waar we ons bevinden. Jeetje mina, binnen een uur kan het veranderen van kei harde regen naar volle zon. Het titicacameer is het hoogst bevaarbare meer op aarde (3800m) en wat is het groot, je kan zo ver kijken zonder de overkant te zien!
Na Puno kregen we de grensovergang, de bus moest achter blijven en we moesten lopend de grens over waarna een nieuwe bus op ons stond te wachten. Alles ging prima, behalve met de amerikanen, die hadden een of ander visum nodig en dat was me toch lastig. Rond 3 uur 's middags kwamen we dan eindelijk aan in onze leuke bungalow, met uitzicht over het meer en met hangmatten :D
Helaas kreeg ik last van mijn buik (netjes gezegd) maar voelde me verder gelukkig niet ziek. Oskar en ik merkte allebei wel dat we wat rust nodig hadden dus besloten de volgende dag lekker te chillen in Copacabana. Volgens mij was het echt de perfecte rustplaats, we hebben een beetje rondgeslenterd, op een dakterras gezeten en in de hangmatten gehangen, zo kwamen we de dag wel door. Over het eten waren we nog niet echt te spreken maar de 2 avonden in Copacabana waren goed. We aten trout (trucha in het spaans en forel in het hollands ;)).
Na de rustdag hebben we de boot naar Isla del sol genomen. De inca's geloofden dat hun zonnegod hier ooit geboren werd. Na anderhalf uur varen vanuit Copacabana kwamen we aan in de havenstad Yamani. Superschattig strandje en mooie Inca terrassen naar boven, gelukkig lag ons hutje niet bovenaan. Later wel naar de top gewandeld, prachtige uitzichten vanaf het eiland. Daar ontmoeten we 4 leuke Engelse gasten (36jaar) en een Duitse jongen (19jaar). We wilden allemaal de zonsondergang zien, maar helaas er waren te veel wolken. Toen zijn we maar met zijn allen uit eten gegaan!
Volgende dag ook geen zonsopgang (wel het wekkertje netjes om 5.30 gezet). Die middag terug naar copacabana gevaren en de bus naar La Paz gepakt.
La Paz is huuuuge, later meer!
Leuke reacties, groetjes terug van ons!!
Oma, van harte gefeliciteerd met uw 90e verjaardag, we bellen nog even straks!
Het sneeuwt in Holland, doe voorzichtig he!!
2 januari kwamen we 's avonds terug van de Machu Pichu en verbleven nog een nacht in Cusco. De volgende dag stond in teken van onze reisplanning aanscherpen. Het initiele plan was om naar Puno (titicacameer) te gaan maar we zaten eigenlijk al een aantal dagen te denken om naar Arequipa (Zuid Peru) te gaan. Dan konden we verder reizen naar San Pedro (Chili) en daar de ouders van Oskar ontmoeten en met hen verder reizen naar de Zoutvlaktes (Bolivia). Echter had Oskars vader die ochtend slecht nieuws gekregen over de gezondheid van een van zijn beste vrienden en daardoor hebben Oskars ouders hun 4 maanden durende reis door Zuid Amerika (tijdelijk) afgebroken en zijn ze terug naar Nederland gegaan.
Uiteraard heeft dit er ook bij ons ingehakt en zijn we heel de dag een beetje stilletjes onze reisplannen aan het aanpassen geweest. Uiteindelijk kwam het in een vogelvlucht en boekten we een nachtbus van Cusco naar Copacobana (Bolivia) aan het Titicaca meer. We kozen om niet in Puno te verblijven want na wat navraag bij de locals, begrepen we dat Copacabana veel leuker is.
De busreis deden we met Bolivia hop, een organisatie die een collega van mij had aangeraden, ze staan er bekend om dat ze je goed helpen bij de grensovergang. We vertrokken om 22:00u en om 5.30u kregen we ontbijt in Puno (pfff toen zagen we met eigen ogen dat het niet zo'n mooie stad was en waren we blij dat we verder zouden reizen).
Nog wel even een excursie naar de floating Islands gedaan, Uros eilanden. Dit zijn 100en eilanden van riet in het Titicacameer. De inheemse bevolking woont daar in huizen van riet, ze hebben boten van riet, alles van riet, dus ook souvenirs van riet. Op een gegeven moment zaten Oskar en ik te staren en dachten we: zou dit allemaal wel echt zijn? Het kan toch niet zo zijn dat die mensen echt zo willen leven? Zou dit misschien allemaal opgezet zijn voor de tourist? Beetje weird was het wel. We komen er waarschijnlijk nooit achter...
Wat ik wel weet dat echt is, is die fantastische omgeving waar we ons bevinden. Jeetje mina, binnen een uur kan het veranderen van kei harde regen naar volle zon. Het titicacameer is het hoogst bevaarbare meer op aarde (3800m) en wat is het groot, je kan zo ver kijken zonder de overkant te zien!
Na Puno kregen we de grensovergang, de bus moest achter blijven en we moesten lopend de grens over waarna een nieuwe bus op ons stond te wachten. Alles ging prima, behalve met de amerikanen, die hadden een of ander visum nodig en dat was me toch lastig. Rond 3 uur 's middags kwamen we dan eindelijk aan in onze leuke bungalow, met uitzicht over het meer en met hangmatten :D
Helaas kreeg ik last van mijn buik (netjes gezegd) maar voelde me verder gelukkig niet ziek. Oskar en ik merkte allebei wel dat we wat rust nodig hadden dus besloten de volgende dag lekker te chillen in Copacabana. Volgens mij was het echt de perfecte rustplaats, we hebben een beetje rondgeslenterd, op een dakterras gezeten en in de hangmatten gehangen, zo kwamen we de dag wel door. Over het eten waren we nog niet echt te spreken maar de 2 avonden in Copacabana waren goed. We aten trout (trucha in het spaans en forel in het hollands ;)).
Na de rustdag hebben we de boot naar Isla del sol genomen. De inca's geloofden dat hun zonnegod hier ooit geboren werd. Na anderhalf uur varen vanuit Copacabana kwamen we aan in de havenstad Yamani. Superschattig strandje en mooie Inca terrassen naar boven, gelukkig lag ons hutje niet bovenaan. Later wel naar de top gewandeld, prachtige uitzichten vanaf het eiland. Daar ontmoeten we 4 leuke Engelse gasten (36jaar) en een Duitse jongen (19jaar). We wilden allemaal de zonsondergang zien, maar helaas er waren te veel wolken. Toen zijn we maar met zijn allen uit eten gegaan!
Volgende dag ook geen zonsopgang (wel het wekkertje netjes om 5.30 gezet). Die middag terug naar copacabana gevaren en de bus naar La Paz gepakt.
La Paz is huuuuge, later meer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
